χερνητικός

-ή, -όν, Α [χερνής / χερνήτης]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον χερνήτη

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ χερνητικόν

η τάξη τού δήμου που εργαζόταν («τὸ χερνητικὸν καὶ τὸ μικρὰν ἔχον οὐσίαν ὥστε μὴ δύνασθαι σχολάζειν», Αριστοτ.).